.
Η προσωρινή λύση και οι συντελεστές της
Είναι φορές, που υπάρχουν ή συμβαίνουν κάποια πράγματα γύρω μας και ενώ είναι πάρα πολύ σημαντικά, δεν δίνουμε την απαραίτητη σημασία αφήνοντάς τα να προσπεράσουν ή τα θεωρούμε αυτονόητα. Το ίδιο και με κάποιους ανθρώπους πού, ενώ σε μια δεδομένη χρονική στιγμή προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες για το κοινό καλόν μιας τοπικής κοινωνίας, έχουμε την τάση να τα ξεπερνάμε, να ξεχνάμε και να τα θεωρούμε δεδομένα μη αποδίδοντας τα εύσημα σε αυτούς που τα δικαιούνται.
Ένα τέτοιο θέμα θα θελα να καταγράψω σήμερα για το οποίο ομολογώ ότι, αν και έπρεπε να το γνωρίζω πιο πολύ, το αγνοούσα. Και μάλιστα για το συγκεκριμένο θέμα και πρόβλημα ασχολήθηκα παλιότερα και προσωπικά. Όταν όμως έπαψε να υπάρχει στην ένταση που υπήρχε, ξεχάστηκα.
Αναφέρομαι σήμερα στο χρόνιο πρόβλημα της Μεγάλης Σκάλας Ανθηρού.
Γράφαμε στον τοπικό τύπο στις 28 Δεκεμβρίου 2004 με τον Μενέλαο Παπαδημητρίου για τη Σκάλα:
«Το πρόβλημα αυτό είναι και χρόνιο και δύσκολο στην επίλυσή του. Απασχόλησε και απασχολεί γενεές των Ανθηριωτών.
«Από τότε που ήρθα γαμπρός στη Μπουκοβίτσα» μας λέει ο μπάρμπα ΣΠΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΡΛΗΣ «κι ακόμα μας ταλαιπωρεί. Πέρασαν Νομαρχαίοι και Προέδροι , πέρασαν Δημαρχαίοι και κανένας δεν έσκυψε το κεφάλι σοβαρά απάνω σ’ αυτό το πρόβλημα».
Συμπληρώνοντας εμείς διερωτόμαστε: Πώς να λυθεί;
ΡΩΤΑΜΕ αρμοδίως:Πού είναι οι μελέτες και σε ποιο στάδιο βρίσκονται; Μέχρι να λυθεί το πρόβλημα της ΣΚΑΛΑΣ, αν αυτό γίνεται, εμείς σαν Χωριό θα είμαστε στη φάκα σαν τα ποντίκια; …Υπάρχει Ανθηριώτης που περνάει τη ΣΚΑΛΑ μέρα ή νύχτα, ακόμα και καλοκαίρι, χωρίς να τρέμει η ψυχή του;
Θα πρέπει να θρηνήσουμε θύμα-απευχόμαστε αυτό-για να κινηθούνε οι υπεύθυνοι στη σωστή κατεύθυνση και να μη μεταφέρουν ο ένας στον άλλο την αρμοδιότητα και ευθύνη πως είναι έργο του Δήμου και όχι της Νομαρχίας;
Μέχρι όμως να λυθεί το πρόβλημα δεν πρέπει να έχουμε σαν Ανθηρό –έδρα μάλιστα του Δήμου Αργιθέας –διέξοδο;»
Αυτά το 2004…
Φυσικά και δεν είμαστε οι μόνοι που απασχόλησε το πρόβλημα.
Ασχολήθηκαν πολλοί πιο ειδικοί και υπεύθυνοι για χρόνια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλες οι κοινοτικές, δημοτικές αρχές, η νομαρχία, υπηρεσίες, ΙΓΜΕ, μηχανικοί, εμπειροτέχνες, ειδικοί και μη, καταπιάστηκαν με το πρόβλημα. Κι αυτό γιατί αποτελούσε και αποτελεί και σήμερα, σε πολύ λιγότερη ένταση, ένα χρόνιο πρόβλημα για το Ανθηρό. Παλιότερα με τις πρώτες βροχές και κατά τη διάρκεια του χειμώνα και όχι μόνο, η μόνιμη επωδός των Ανθηριωτών ήταν αν έκλεισε η Σκάλα, αν είναι ανοιχτός ο δρόμος, αν πέφτουν πέτρες και βράχοι κλπ. Μεγάλη ταλαιπωρία.?
Τα τελευτά χρόνια έχει δοθεί κατά κάποιο τρόπο λύση. Στη λύση αυτή και τους εμπνευστές της θα αναφερθώ με το παρόν.
Πριν λίγες μέρες ανέβαινα με καταρρακτώδη βροχή στο χωριό με τον αντιδήμαρχο Αργιθέας Γεώργιο Κατσιάνη και με οδηγό το χειριστή του Δήμου Φάνη Κουτή, για το κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίττας του συλλόγου μας.
Όταν φτάσαμε στη Μεγάλη Σκάλα ο Φάνης, αφού ήλεγξε το πέρασμα μονολόγησε: « Τι δουλειά έχω ρίξει εδώ».
Ακολούθησε ο εξής διάλογος μεταξύ μας:
Τελικά η λύση που δόθηκε, είπα, έστω και έτσι αποδείχτηκε σωτήρια. Όποιος το σκέφτηκε μπράβο.
Ο Φάνης με απορία μου απάντησε: γιατί εσύ δεν ξέρεις, δεν έχεις ρωτήσει?
Δεν ξέρω. Νομίζω κάποιοι μηχανικοί. Αλλά δεν ξέρω ακριβώς.
Εγώ και ο Βασίλης Μπίνας, απάντησε, με μια δόση ικανοποίησης αλλά και απογοήτευσης. Όμως δυστυχώς δεν αναγνωρίστηκε.?
Και συνέχισε: « Κώστα, πραγματικά ήταν βραχνάς και για το χωριό όπως ξέρεις αλλά και για μένα γερός μπελάς. Ιδιαίτερα όταν είχα την ευθύνη του καθαρισμού. Μόλις άρχιζαν οι βροχές μόνιμα η επωδός ήταν: Τρέξε Φάνη έκλεισε η Σκάλα, έπεσαν πέτρες. Δε λέω η δουλειά μου ήταν. Και καλά να ήμουν στο χωριό. Τύχαινε όμως και να λείπω και τότε ήμουν αναγκασμένος να πάω άμεσα.
Ήταν πραγματικός κίνδυνος για το χωριό για δεκαετίες ολόκληρες. Χωριανοί, υπάλληλοι, επισκέπτες όλοι κινδύνεψαν. Βοήθησε η Αγία Παρασκευή και δεν είχαμε τα χειρότερα.
Προσωπικά κιντύνευσα πολλές φορές. Θα σου πω μόνο τούτο.: Θυμάμαι χαρακτηριστικά την τελευταία μέρα που τελείωνε το συγκεκριμένο έργο και ήμουν πάνω στο πατάρι, ξέκοψε ένας βράχος και χτύπησε με δύναμη στην τσάπα.?
Τέλος πάντων τη σημασία της λύσης την καταλαβαίνεις. Δε λέω τίποτα περισσότερο.»
Προχθές συνάντησα στο Μουζάκι τον Φάνη Κουτή και τον Βασίλη Μπίνα και πρόσθεσαν για την προσπάθειά τους.: « Το πρόβλημα ήταν μόνιμο. Είχαν πέσει βέβαια κατά διαστήματα διάφορες σκέψεις. Τίποτα όμως δεν υλοποιήθηκε που να έδινε κάποια λύση. Εμείς σκεφθήκαμε ότι αν ανοίγαμε – διαπλατύναμε το δρόμο θα υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια. Απευθυνθήκαμε στη Δημοτική Αρχή. Μας άκουσαν. Αναλύσαμε την πρόταση μας και καταθέσαμε τον προϋπολογισμό. Τριάντα δύο ώρες με το ιδιωτικό μηχάνημα του Φάνη Κουτή και με συνολικό κόστος για το Δήμο ουσιαστικά ασήμαντο…Η Δημοτική Αρχή ανταποκρίθηκε πρόθυμα και μα ς έδωσε τη συγκατάθεση. Ξεκινήσαμε. Δεν ήταν εύκολο. Στη συνέχεια είπαμε να ανοίξουμε κατά μήκος του στηθαίου μια τάφρο για να πέφτουν εκεί οι πέτρες και τα χώματα και κατά καιρούς να την καθαρίζουμε. Τέλος καταλήξαμε να φτιάξουμε για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια το σημερινό ανάχωμα το οποίο έδωσε ακόμη περισσότερη προστασία για τους διερχομένους. Δεν λέμε ότι το πρόβλημα λύθηκε οριστικά. Αλλά τουλάχιστον υπάρχει πλέον σχετική ασφάλεια. Πιστεύουμε ότι κάτι καταφέραμε.»
Συζητήσαμε αρκετά. Προσωπικά τους απέδωσα τα εύσημα για το όλο εγχείρημα.
Πιστεύω ότι τουλάχιστον πρέπει ένα μπράβο και μια αναγνώριση από όλους μας στους χειριστές του Δήμου οι οποίοι συνεχίζουν να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους καθημερινά.
Αλήθεια και με την ευκαιρία που βρίσκεται σήμερα η υπόθεση της Μεγάλης Σκάλας?
ΑΡΓΙΘΕΑ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
