Εξισωτική αποζημίωση 2016: ένα ακόμη «έγκλημα» κατά της ορεινής εκτατικής κτηνοτροφίας
Η ανάρτηση των καταστάσεων με τους δικαιούχους της εξισωτικής αποζημίωσης για το 2016 την περασμένη εβδομάδα, έφερε, για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο, τις παθογένειες του συστήματος διαχείρισης των αγροτικών ενισχύσεων και ένα ακόμη πλήγμα για την ορεινή κτηνοτροφία.
Οι ιθύνοντες, εν είδη μαθητευόμενου μάγου, κατάφεραν να αυξήσουν τους δικαιούχους από περίπου 80 χιλιάδες σε πάνω από 320 (!!) μειώνοντας πάνω από 50% τα ποσά ενίσχυσης στους πραγματικούς δικαιούχους. Εξασφάλισαν έτσι ένα φιλοδώρημα για σχεδόν τους μισούς από όσους κάνουν δήλωση καλλιέργειας (ΟΣΔΕ), σε ολόκληρη τη χώρα, κάθε χρόνο.
Οι μεγάλοι «χαμένοι» της υπόθεσης, είναι οι κτηνοτρόφοι των ορεινών περιοχών, αυτοί δηλαδή που αποτελούν τον ορισμό του δικαιούχου της εξισωτικής.
Αντίθετα, ανάμεσα στους κερδισμένους συμπεριλαμβάνονται εταιροεπαγγελματίες που ζουν και εργάζονται σε αστικά κέντρα αλλά τυχαίνει να έχουν και 2 στρέμματα με ελιές στο παραλιακό χωριό τους! Κτηνοτρόφοι ενσταβλισμένης κτηνοτροφίας, που η εκτροφή τους δεν βρίσκεται σε ορεινή ή μειονεκτική περιοχή, αλλά κόντρα σε κάθε λογική, τους κατανεμήθηκε βοσκότοπος και μάλιστα ορεινός!
Τέλος, σχεδόν όλη η χώρα είναι πλέον ορεινή, αφού αρκεί μία ορεινή τοπική κοινότητα για να χαρακτηριστεί ολόκληρος ο δήμος ως ορεινός.
Την τελευταία τετραετία (2013-2016), μόνον κατά το έτος 2015 η εξισωτική πληρώθηκε κανονικά και μάλιστα αυξημένη. Το 2013 και το 2014 ήταν οι περίφημες «τεχνικές» λύσεις των βοσκοτόπων που τίναξαν στον αέρα τις πληρωμές. Το 2016, εκτός από την συνεχιζόμενη τεχνική λύση και τις αλλαγές στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό, ήρθαν και κάποιες πραγματικά αψυχολόγητες κυβερνητικές επιλογές που κατέστρεψαν άλλη μία πληρωμή και, από κοινού, κάποιες χιλιάδες κτηνοτρόφων.
Δεν είναι δυνατόν 3 στις 4 πληρωμές ενός μέτρου να είναι προβληματικές. Δεν γίνεται «κατόπιν εορτής» οι παραγωγοί να διαπιστώνουν ότι από τα ποσά που είχαν προϋπολογίσει δεν υπάρχουν ούτε τα μισά. Δεν γίνεται ο Έλληνας παραγωγός να μην ξέρει ποτέ «τι του ξημερώνει». Και σίγουρα δεν γίνεται να περιμένουμε αύξηση παραγωγής και παραγωγικότητας όταν συμβαίνουν όλα αυτά.
Η πληρωμή της εξισωτικής, δυστυχώς, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το μόνο παράδειγμα πλήρους αστοχίας και μνημειώδους άγνοιας των πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων για την πραγματική κατάσταση στον πρωτογενή τομέα.
Η μετατροπή όμως, μιας τόσο στοχευμένης ενίσχυσης σε προνοιακό επίδομα, εκτός από παράλογη και άδικη θα έχει και πολύ σοβαρές συνέπειες όχι μόνο για τους παραγωγούς και την παραγωγή, αλλά για την εθνική οικονομία και, εν τέλει, για ολόκληρη τη χώρα.
Η ορεινή εκτατική κτηνοτροφία, δηλαδή ένα από τα «δυνατά μας χαρτιά», είναι στα πρόθυρα του αφανισμού. Θα συνεχίσουμε;
Σύλλογος Κτηνοτρόφων Αργιθέας (Καρδίτσας)
