Τσίγκας Μουζάκι Καρδίτσας

Εκδήλωση στο Φανάρι προς τιμήν του αρχηγού της Χωροφυλακής κ. Νικ. Κουτσιανά

Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας, την εκδήλωση προς τιμήν του αρχηγού της Χωροφυλακής κ. Νικ. Κουτσιανά το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015 στο Φανάρι στην αίθουσα του πρώην Δημαρχείου Ιθώμης.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

19:30 Προσέλευση

19:45 Χαιρετισμοί

20:00 Ομιλία Απ. Φλωρίδη

20:15 Απονομή αναμνηστικού

20:30 Ξενάγηση στο Λαογραφικό Μουσείο

Ο Νίκος ΚΟΥΤΣΙΑΝΑΣ γεννήθηκε σε ένα μικρό καραγκουνοχώρι του Δήμου Ιθώμης την Κρανιά το έτος 1920 από κολλίγους γονείς, τον Φώτη ΚΟΥΤΣΙΑΝΑ και την Παναγιώτα ΚΑΝΙΟΥΡΑ και είναι 7ος από τα εννέα αδέλφια του τα οποία απαριθμούνται ως εξής:

1η η Αικατερίνη η οποία και απεβίωσε σε μικρή ηλικία,
2η η Αθηνά που παντρεύτηκε τον Θωμά ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ,
3η η Σπυριδούλα που παντρεύτηκε τον Κώστα ΜΠΑΚΡΑΤΣΑ,
4ος ο Κωνσταντίνος που παντρεύτηκε την Παναγιώτα ΜΠΑΚΡΑΤΣΑ,
5ος ο Γιώργος που παντρεύτηκε την Ευτέρπη ΒΑΛΑΚΗ,
6ος ο Χρήστος που παντρεύτηκε την Θεοδότα ΠΟΛΥΖΟΥ,
7ος ο Νίκος τη Φραγκίσκη ΛΙΔΩΡΙΚΗ,
8ος ο Δημήτριος την Διαμάντω ΜΕΣΣΗΝΗ,
9η η Αικατερίνη τον Κώστα ΤΣΙΠΑ.

koutsianas_nikos_3

Το έτος 1926 ο πατέρας του τον γράφει στο μονοθέσιο σχολείο του χωριού. Στα μαθήματα του ήταν επιμελής ενώ στις αγροτικές δουλειές δεν τα πήγαινε και τόσο καλά. Την δεύτερη ημέρα του Πάσχα τον μήνα Απρίλιο του έτους 1932 όπου οι χωριανοί έχουν έθιμο μετά την Θεία Λειτουργία να βγαίνουν στην πλατεία του χωριού, να χορεύουν και να τσιγκρίζουν αυγά μπροστά στον ιερέα, τον πρόεδρο τον γραμματέα και τον δάσκαλο εμφανίσθηκε ένα έφιππος χωροφύλακας. Ο πρόεδρος έτρεξε και έπιασε το άλογο, ο χωροφύλακας ξεπέζευσε και τον υποδέχθηκαν από κοινού με τον ιερέα, τον γραμματέα και τον δάσκαλο τοποθετώντας τον στους επισήμους.

Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του ο μικρός Νίκος ρώτησε τον πατέρα του ποιος ήταν αυτός, απαντώντας του ότι αυτός ήταν ο Τετράδης Ανθυπασπιστής, διοικητής χωροφυλακής του Φαναρίου, αυτός που διατάζει σε όλα τα χωριά στην ευρύτερη περιοχή και φροντίζει για την νομιμότητα και την τάξη. Ο μικρός Νίκος δίχως να το πολυσκεφθεί είπε στον πατέρα του πως και αυτός θα γίνει Τετράδης ανθυπασπιστής, απαντώντας του ο πατέρας του ότι για να γενς (γίνεις) σαν και αυτόν θέλει πολύ διάβασμα, υπομονή και κόπο. Ο μικρός Νίκος αποκρίθηκε απ΄ταχειά θα δεις και πράγματι από την επόμενη ημέρα που πήγε στα πρόβατα στον ντρουβά (ταγάρι), εκτός από ψωμί και το κλειδοπίνακο (ξύλινο δοχείο της εποχής) είχε την πλάκα, το πλακοκόνδυλο και το βιβλίο που όλο έγραφε και διάβαζε.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους γίνανε οι εξετάσεις στο γυμνάσιο Φαναρίου για το ποια παιδιά θα προχωρούσαν σε αυτό. Έξι (6) παιδιά από το χωριό μεταξύ τους και ο Νίκος θα συναγωνίζονταν μαζί και με άλλα παιδιά άλλων δώδεκα χωριών. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ο Νίκος ήταν μεταξύ των δέκα πρώτων αριστευσάντων δίνοντας μεγάλη χαρά στον πατέρα του και στον δάσκαλο του.

Μονολόγαγε (διηγούταν) στην μάνα του και τα αδέλφια του το τι είχε δει στο Φανάρι. Μάνα έλεγε το Φανάρι έχει πέτρινους δρόμους χωρίς λάσπες το χειμώνα και κουρνιαχτό (σκόνη) το καλοκαίρι. Έχει θεόρατο σχολείο, πολλές βρύσες, μαγαζιά με ότι μπορείς να φανταστείς, μέχρι και γιαούρτι φτιάχνουν, έχουν ζαχαροπλαστείο, ταβέρνες, δύο φούρνους, είδα και την διοίκηση της χωροφυλακής και τον ανθυπασπιστή Τετράδη.

Το φθινόπωρο ήλθε, τα σχολεία ξεκίνησαν και ο μικρός Νίκος ήθελε μία ώρα πεζοπορία για να πάει στο σχολείο και να επιστρέψει πάλι μαζί με τα άλλα παιδιά στο χωριό. Ευτυχώς ο πατέρας του γνώριζε έναν Φαναριώτη τον ΛΑΛΙΩΤΗ, ο οποίος του πρότεινε να μένει τις καθημερινές στο σπίτι του ο Νίκος μαζί με τα δικά του τα παιδιά και να μην ταλαιπωριέται, πράγμα που έγινε. Μέχρι την αποφοίτηση του από το Γυμνάσιο το έτος 1940 αυτή ήταν η μαθητική ζωή του Νίκου, το χειμώνα στο σχολείο στο Φανάρι και το καλοκαίρι στο χωριό να βοηθάει τους γονείς του.

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους υπέβαλε αίτηση για την χωροφυλακή και του ήρθε η απάντηση να πάει στην Αθήνα για τα περαιτέρω. Τέλος Ιουλίου στις 9 το πρωί ο Νίκος ήταν στο Σταθμό του Σ.Ε.Κ. σήμερα Ο.Σ.Ε. Μαγούλας για να πάρει το τρένο για την Αθήνα, όπου συνάντησε και ένα Μαγουλιώτη συμμαθητή του τον Νικήστρατο ΠΑΛΑΤΖΑ όπου πήγαινε και αυτός Αθήνα για τον ίδιο λόγο. Αφού έφθασαν στην Αθήνα έδωσαν γραπτές εξετάσεις, αγωνίσματα και πέρασαν από ιατρικό έλεγχο πέτυχαν και οι δυο τους και ακολούθως 14 του Σεπτέμβρη παρουσιάσθηκαν στη Σχολή και ντύθηκαν χωροφύλακες για να περάσουν την βασική τους εκπαίδευση.

koutsianas_nikos_9

Τον Οκτώβριο του 1940 η Ιταλία μας κήρυξε πόλεμο και τα πράγματα δυσκόλεψαν έως και τον Απρίλιο του 1941 όπου η Σχολή καθώς και η κυβέρνηση ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ κατέφυγε στην Κρήτη όπου άρχισαν να οργανώνονται και να εκπαιδεύονται για πόλεμο διότι οι πληροφορίες ανέφεραν για επίθεση των Γερμανών που ήδη είχαν καταλάβει την Ελλάδα. Η ημέρα αυτή δεν άργησε και τα πρώτα Γερμανικά αεροπλάνα φάνηκαν στον Κρητικό ουρανό. Οι κρητικοί μαζί με τους χωροφύλακες, εγγλέζους και Νεοζηλανδούς στρατιώτες πολεμούσαν σαν λιοντάρια και στις 5 Μαΐου ο Νίκος μαζί με τον Νικήστρατο και πολλούς άλλους έλληνες πιάστηκε αιχμάλωτος. Μάλιστα για τα αίτια της αιχμαλωσίας και την μάχη της Κρήτης έγραψε βιβλίο και τιμήθηκε από την χωροφυλακή. Επτά ημέρες μετά την αιχμαλωσία του μαζί με τον Νικήστρατο κατάφεραν να δραπετεύσουν και να τους φυγαδεύσουν σύνδεσμοι Κρητών στο Λάυριο.

Στην Αθήνα παρουσιάστηκαν στη διοίκηση χωροφυλακής όπου ο ίδιος ο διοικητής τους περιποιήθηκε δίνοντας τους την επιλογή να αποχωρήσουν από το Σώμα. Ο Νικήστρατος τελικά παραιτήθηκε και έφυγε για το χωριό του ενώ ο Νίκος παρέμεινε εξαιτίας της απέραντης του αγάπης για το Σώμα. Μετά από 4 ημέρες μετατέθηκε στο χωριό Μηλιές Βόλου και λόγω συμπτύξεως αργότερα στην διοίκηση του Βόλου όπου επικρατούσε τρομερή πείνα και ψίρα. Κατόπιν αιτήσεως του μετατέθηκε στη Λάρισα να είναι πιο κοντά στο χωριό του και ένα χρόνο αργότερα στη Βέροια εξαιτίας κάποιας συμπλοκής με Ιταλούς. Μετά της απελευθέρωση μετατέθηκε στην Αθήνα στο στράτευμα του Μακρυγιάννη όπου πήρε μέρος σε όλες τις μάχες, ενώ μετά την λήξη του εμφυλίου έδωσε εξετάσεις και αρίστευσε εισακτέος στην σχολή των αξιωματικών. Το 1952 αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπομοιράρχου αρχίζοντας μια λαμπρή καριέρα.

Η απέραντη αγάπη του για την χωροφυλακή τον έκανε να είναι πάντα πρόθυμος, υπάκουος και να μελετάει και να μάθει δύο (2) ξένες γλώσσες. Το 1963 πήγε στην Αμερική για ανώτερες σπουδές και ακολούθως στην Ελβετία. Επιστρέφοντας υπηρέτησε ως διοικητής σε πολλές πόλεις της Ελλάδας όντας για χρόνια διοικητής και στη Λαμία όπου γνώρισε και πολλούς Καρδιτσιώτες χωροφύλακες που υπηρετούσαν εκεί και ειδικά Φαναριώτες μεταξύ των οποίων οι μετέπειτα στρατηγοί Λάζαρος ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ και Ευάγγελος ΧΑΤΖΗΓΟΥΛΑΣ καθώς και ο οδηγός του Απόστολος ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ.

Μετά την μεταπολίτευση το 1974 εκλέγεται αρχηγός της χωροφυλακής όπου και παρέμεινε έως και το έτος 1979. Με την σύζυγο του Φραγκίσκη απέκτησε 2 παιδιά, τον Παναγιώτη και τον Γιώργο. Ζει στην Αθήνα όπου και εκεί πραγματοποιούνται οι επισκέψεις μας, είναι 96 ετών, χαίρει άκρας υγείας και του εύχομαι να ξεπεράσει κατά πολύ τα 100 χρόνια. Η αγάπη του τόσο για το χωριό μας το Φανάρι όσο και στο πρόσωπο μου συνετέλεσαν τα μέγιστα για να δωρίσει τις στολές του με όλα του τα παράσημα στο μουσείο μας.

Εμένα μόνο θερμά συγχαρητήρια μένει να δώσω και εύχομαι να υπάρξουν και μιμητές του. Οι στολές του φυλάσσονται σε ειδική προθήκη και σε περίοπτη θέση στο μουσείο προκαλώντας τον θαυμασμό των επισκεπτών.

Με εκτίμηση ο υπεύθυνος του μουσείου
Απόστολος Φλωρίδης
floridis_apostolos




Total
0
Shares
Previous Article

Την Πέμπτη 17/9 η καταβολή των προνοιακών επιδομάτων

Next Article

Η Κινηματογραφική Λέσχη Καρδίτσας προβάλει την ταινία – ντοκιμαντέρ «Lowland»