Στο Δημοτικό Συμβούλιο Μουζακίου αυτή τη φορά
Ο λόγος και πάλι για το ζήτημα της εγκατάστασης ανεμολογικού ιστού – προπομπό αιολικών πάρκων – στη θέση «Προφήτης Ηλίας» Οξυάς, για την οποία το Τοπικό Συμβούλιο Οξυάς, πριν ένα μήνα περίπου, γνωμοδότησε θετικά, κατά πλειοψηφία, μη δίνοντας το λόγο σε δημότες και παρόντες εκπροσώπους φορέων να εκφράσουν την άποψή τους.
Η ίδια, σχεδόν, τακτική, ακολουθήθηκε και στο Δημοτικό Συμβούλιο Μουζακίου, της 29/6/2016, όπου συζητήθηκε το «τυπικό», κατά την άποψη της προέδρου του, αυτό θέμα και ο ίδιος, ως εκπρόσωπος φορέων, ζήτησα να εκφράσω τις απόψεις και θέσεις τους. Απόψεις και θέσεις τις οποίες ο κος Δήμαρχος Μουζακίου χαρακτήρισε ως «απόψεις του Καραβίδα», αδιαφορώντας για το γεγονός πως αυτές αποτελούν θέσεις μεγάλης μερίδας Οξυωτών αλλά και λοιπών πολιτών, που έχουν εκφραστεί, κατά τα προβλεπόμενα, μέσα από φορείς και όργανα που τους εκπροσωπούν. Κατά συνήθη, επίσης, τακτική δεν παρέλειψε ούτε τις προσωπικές επιθέσεις, προβαίνοντας σε σαφείς αναφορές για το ποιόν και το «χαρακτήρα μου».
Κατ’ αρχή, να διευκρινίσουμε πως αρχικά, έστω και με δισταγμούς, ο λόγος εδώ δόθηκε…. Για να αφαιρεθεί, όμως, στη συνέχεια (!!!), όταν ο ομιλών υποφαινόμενος, εκπροσωπώντας, επαναλαμβάνω, φορείς του χωριού μου αλλά και του νομού μας, διέπραξα το ασυγχώρητο λάθος να υπερβώ το χρόνο των δύο λεπτών, που μου είχε παραχωρηθεί.
Τυχαίο, άραγε, ότι συνέβη; Μάλλον όχι, καθώς όλα φαίνονται προσχεδιασμένα και καλά μελετημένα. Μελετημένα, ώστε να μην ακουστεί η άλλη άποψη. Να μην ακουστούν αντεπιχειρήματα. Και ο λόγος μου αφαιρέθηκε ακριβώς τότε…. Όταν τα αντεπιχειρήματα απέναντι στην άποψη των διοικούντων το Δήμο πως «τα αιολικά θα φέρουν την ανάπτυξη» άρχισαν, απ’ ότι φάνηκε, να ενοχλούν ή και να προκαλούν ανησυχία.
Προφανώς, η συγχωριανή μου πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, ο κος Δήμαρχος και ορισμένοι από τους συμβούλους της πλειοψηφίας δεν ήθελαν ν’ ακούσουν ότι σήμερα όλες οι τοπικές κοινωνίες, στα όρια των οποίων έχουν εγκατασταθεί ή σχεδιάζεται να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα, αντιδρούν…. Δεν ήθελαν ν’ ακούσουν ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και, γενικότερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η συγκεκριμένη μορφή «πράσινης», όπως τη βαφτίσανε κάποιοι, ενέργειας, εγκαταλείπεται, πλέον, ως μη αποδοτική και ασύμφορη.
Δεν ήθελαν ν’ ακούσουν πως ΑΠΕ έχουμε στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1970 αλλά, παρόλα αυτά, η πολυπόθητη απεξάρτηση από τις συμβατικές μορφές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ουδόλως έχει επέλθει μέχρι σήμερα.
Τους ενοχλούσε ν’ ακούνε ότι τα αιολικά πάρκα στην πράξη δεν προσφέρουν και δεν ωφελούν, αφού η λειτουργία και η απόδοσή τους εξαρτάται απόλυτα από παράγοντες αστάθμητους, όπως ο άνεμος, από το πότε αυτός θα φυσήξει, το πόσο θα φυσήξει, κ.λ.π., με αποτέλεσμα, ούτως ή άλλως, στο τέλος να καταλήγουμε στη χρήση των συμβατικών μορφών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Τους ενοχλούσε ν’ ακούνε ότι τα αιολικά και γενικά οι ΑΠΕ είναι σήμερα μια από τις κυριότερες αιτίες του πανάκριβου ηλεκτρικού ρεύματος, που όλοι μας πληρώνουμε, αφού, ως καταναλωτές, καλούμαστε να καταβάλουμε ειδικά τέλη (βλ. ΕΤΜΕΑΡ), προκειμένου η ΔΕΗ να μπορεί να καλύπτει τις υποχρεώσεις της έναντι των ιδιοκτητών ΑΠΕ (βλ. αγορά «πράσινης ενέργειας» σε εγγυημένες τιμές, κ.λ.π.).
Δεν είχαν την παραμικρή διάθεση ν’ ακούσουν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των συγκεκριμένων έργων, για τις φαραωνικού τύπου παρεμβάσεις που γίνονται στα βουνά μας, όταν στο εξωτερικό, που και οι ίδιοι το προβάλλουν ως πρότυπο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, οι αντίστοιχου βαθμού επεμβάσεις για ανεμογεννήτριες σε βουνά με υψόμετρο, όπως συμβαίνει στην πατρίδα μας, είναι ανύπαρκτες, μια και, καθώς φαίνεται, εκεί υπερέχει η προστασία των βουνών και του φυσικού περιβάλλοντος έναντι των οποιωνδήποτε επιδοτήσεων, στις οποίες εδώ έχουν επιδοθεί οι διάφοροι «επενδυτές».
Δεν ήθελαν ν’ ακούσουν για τις παραχωρήσεις δημοσίων εκτάσεων σε ιδιωτικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα – γιατί έχει κι αυτό τη σημασία του – έναντι πινακίων φακής που κι αυτά δεν εισπράττονται, για τις επεμβάσεις σε περιοχές που σχετίζονται άμεσα με την ιστορία του χωριού μας και συνδέονται έντονα με θρησκευτικές ευαισθησίες των κατοίκων του, τις συνέπειες στην πανίδα και τη χλωρίδα των περιοχών, στις οποίες γίνονται οι αντίστοιχες επεμβάσεις, και γενικά στη διατάραξη του οικοσυστήματος και της φυσικής ισορροπίας. Και όλα αυτά, επαναλαμβάνω, χωρίς κάποιο ουσιαστικό όφελος στην πράξη.
Παραμένοντας οι ίδιοι «παραδοσιακά» υπέρμαχοι αιολικών και υδροηλεκτρικών αλλά με πλήρη αδιαφορία απέναντι στις θιγόμενες τοπικές κοινωνίες, δεν ήθελαν ν’ ακούσουν πως μόλις προχθές το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας γνωμοδότησε αρνητικά σε αίτημα ενδιαφερόμενων επενδυτών για ανάπτυξη αιολικών σε περιοχές εντός των ορίων του νομού μας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες αυτών αλλά και σεβόμενο τις αντιδράσεις φορέων και τοπικών κοινωνιών.
Και, τέλος, δεν ήθελαν να ακούσουν για την υποχρέωση που και από το νόμο είχαν και έχουν, πριν από οποιαδήποτε απόφαση για τέτοια θέματα, σαν κι αυτό της εγκατάστασης του ανεμολογικού ιστού, να συζητούν με τις τοπικές κοινωνίες, όπως κι αυτή της Οξυάς, μέσα από τις Συνελεύσεις των Κατοίκων (λαϊκές συνελεύσεις), που ο νόμος προβλέπει και επιβάλει.
Τελικά, το θέμα «πέρασε» με τις ψήφους των συμβούλων της πλειοψηφίας και μετά από ονομαστική ψηφοφορία, την οποία ζήτησε η αντιπολίτευση.
Η τοπική κοινωνία της Οξυάς έχει ήδη, μέσω αρμοδίων φορέων της, εκφραστεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό ενάντια στην εγκατάσταση αιολικών και υδροηλεκτρικών στο χωριό μας. Κάποιοι, ωστόσο, επιμένουν να μας αγνοούν…. Όποιος, όμως, αγνοεί τις τοπικές κοινωνίες τις βρίσκει και απέναντί του.
Γιώργος Δ. Καραβίδας
ε.α. Ταξίαρχος Στρατολογικού – Στρατιωτικών Νομικών Συμβούλων,
Πρόεδρος του Λαογραφικού, Αρχαιολογικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Οξυάς –
Ιδρυτικό μέλος της Κίνησης «Εξόρμηση για την προστασία του χωριού της Οξυάς» –
Δίκτυο Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων.
Τηλέφ. : 6974456301.
