Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, στο οποίο αναφέρομαι ως ένας εκ των πιθανών υποψηφίων επικεφαλής ψηφοδελτίου για τις επερχόμενες εκλογές στο Δήμο Μουζακίου, θα ήθελα αφενός ν’ αποσαφηνίσω ορισμένα πράγματα, ώστε ν’ αποφευχθεί οποιαδήποτε συσχέτιση του ονόματός μου με ενδεχόμενες σκοπιμότητες, συνηθισμένες σε ανάλογες συγκυρίες, αφετέρου να δημοσιοποιήσω, γενικότερα, κάποιες σκέψεις μου για τα κοινά του τόπου μας, που πάντα μ’ ενδιέφεραν και εξακολουθούν να μ’ ενδιαφέρουν (πέρα, βέβαια, από την ενασχόλησή μου μ’ αυτά μέσα από τον πολιτιστικό Σύλλογο ή και άλλους φορείς του χωριού μου).
Προεξέχουσα, λοιπόν, θέση στις όποιες σκέψεις μου είναι αν θα μπορούσα να συμβάλω και ο ίδιος στην απαλλαγή της τοπικής μας κοινωνίας από ένα «καθεστώς» – γιατί περί τούτου πρόκειται, πλέον – και όσους το εκπροσωπούν στη διοίκηση και στη λήψη αποφάσεων του Δήμου, που όχι μόνο δεν έχει προσφέρει κάτι το ουσιαστικό στον τόπο μας όλα τα τελευταία είκοσι χρόνια αλλά, αντίθετα, θεωρώ πως στάθηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων ή, ακόμα, κι αυτών των όποιων δικών του δυνατοτήτων. Και τούτο επειδή, απλά, υπηρέτησε τυφλά – το «πιστά» εδώ είναι λίγο – την αρχή του «ενός ανδρός» στη διοίκηση του Δήμου καθώς και των όποιων άλλων προσωπικών σκοπιμοτήτων ατόμων, για τα οποία – και όπως αποδείχθηκε – ο Δήμος δεν ήταν γι’ αυτά τίποτα περισσότερο από ένα σκαλοπάτι στις όποιες προσωπικές τους επιδιώξεις.
Πέρα, όμως, από τα παραπάνω, έννοιες όπως «διαφάνεια», «αξιοκρατία», κ.λ.π., θεωρώ πως είναι άγνωστες, πλέον, στους δημότες του δήμου Μουζακίου, ενώ, αντίθετα, τα φαινόμενα κακοδιοίκησης εκ μέρους των υπηρεσιών και φορέων του Δήμου περισσεύουν, με θύματα, πάντα, του δημότες. Τα όποια έργα υλοποιούνται έχουν το χαρακτήρα «βιτρίνας» και του «βρήκαμε χρήματα – κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για παράδειγμα – ας τα ξοδέψουμε όπως και όπου να ’ναι», αρκεί να προβάλλονται ορισμένοι εκ της δημοτικής αρχής. Να σημειωθεί δε ότι πολλά απ’ αυτά τα έργα συγκεντρώνουν ακόμα και αντιδράσεις από τους δημότες και, κυρίως, από τον εμπορικό κόσμο του Μουζακίου, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις που για την υλοποίηση ή ολοκλήρωσή τους το χέρι στην τσέπη βάζουμε και οι ίδιοι οι δημότες.
Η έδρα του δήμου, που κάποτε άκμαζε και αποτελούσε πόλο έλξης, σήμερα φθίνει συνεχώς, με τον πληθυσμό της να μειώνεται και να γηράσκει διαρκώς. Τα χωριά μας έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, με την κάθε μορφή πλούτου τους (φυσικός, υδάτινος, κ.λ.π.) να έχει υποθηκευθεί για «έργα» των οποίων η χρησιμότητα και ωφελιμότητά τους αμφισβητείται όλο και πιο έντονα και από διαρκώς αυξανόμενο αριθμό φορέων και πολιτών, και τα οποία έχουν αποφασιστεί και σχεδιαστεί εν αγνοία και στην πλάτη των τοπικών κοινωνιών. Και η υποθήκευση του πλούτου ενός τόπου κάθε άλλο παρά θετικά επιδρά για την προοπτική επιβίωσης αλλά και πραγματικής ανάπτυξής του.
Για να μη μακρηγορούμε, αναμφίβολα εκτιμώ πως απαιτούνται νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και πρακτικές, στα πλαίσια και στην κατεύθυνση μιας προσπάθειας για την απαλλαγή της τοπικής μας κοινωνίας από ένα «καθεστώς» και όσους σήμερα το απαρτίζουν, η συνέχεια των οποίων για τίποτα το θετικό θεωρώ πως δε μπορεί να προϊδεάσει. Και για την επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει και η ενότητα των όποιων δυνάμεων στοχεύουν στον ίδιο στόχο, ενώ θεωρώ πως προβάδισμα να τεθούν «επικεφαλής» για την υλοποίησή της έχουν «δικαιωματικά», από τη μέχρι σήμερα στάση και δράση τους, πρόσωπα άλλα.
Ως εκ τούτων και σε ότι με αφορά, δε θα ήθελα να είμαι αυτός που θα δυναμίτιζε με οποιοδήποτε τρόπο και στον οποιοδήποτε βαθμό μια ανάλογη προσπάθεια, στην οποία θα έβρισκαν θέση και οι όποιες δικές μου σκέψεις και απόψεις.
Ευχαριστώ.
Γιώργος Δ. Καραβίδας
Δημότης Μουζακίου/ΤΚ Οξυάς
Υποστράτηγος ε.α. Νομικού Σώματος Ενόπλων Δυνάμεων
