Με οικοδεσπότη το υπέροχο καρδιτσιώτικο κοινό και την Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων νομού Καρδίτσας, διοργανώτριας – με απόλυτη επιτυχία – των εκδηλώσεων της διεθνούς εμβέλειας γιορτής «Καραϊσκάκεια», που, με αφορμή τα πενήντα χρόνια από την έναρξή τους, φέτος είχαν και επετειακό χαρακτήρα, ο Λαογραφικός, Αρχαιολογικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Οξυάς, το Θεσσαλικό Χοροστάσι και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φύλλου Καρδίτσας ανέλαβαν από κοινού να αναβιώσουν στιγμές από την παράδοση των τελευταίων χρόνων. Στιγμές που, καθ’ ομολογία πολλών από τους παριστάμενους, σημάδεψαν «μια ολόκληρη εποχή».
Η προετοιμασία πραγματικά απαιτητική, καθώς, εκτός από τις δυσκολίες για το πάντρεμα του ζευγαριού, εξίσου δύσκολο ήταν και το «πάντρεμα» δύο περιοχών, με ήθη, έθιμα, νοοτροπία και συνήθειες διαφορετικές. Δυσκολίες που μόνο με πραγματικό μεράκι, διάθεση για ειλικρινή συνεργασία και εθελοντική προσφορά μπορούσαν να ξεπεραστούν.
Και τούτα τα στοιχεία δεν έλλειπαν…. Αντίστοιχα περίσσευαν σ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τα μέλη τους αλλά και τους εθελοντές που τους πλαισίωσαν. Και έτσι το προξενιό με νύφη «από τα ορεινά» και «γαμπρό από τον κάμπο», που αποτελούσε εξαιρετικά διαδομένη συνήθεια τη δεκαετία του 1970 και κατά τα πρώτα χρόνια αυτής του 1980, έλαβε σάρκα και οστά, τη Δευτέρα, 26/6/2017, στη σκηνή των «Καραϊσκακείων 2017», στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας, φέρνοντας στο νου πολλών θύμισες από το παρελθόν και σκορπίζοντας άφθονο γέλιο αλλά και αρκετή συγκίνηση.
Ο γαμπρός, λοιπόν, από τον κάμπο έψαχνε νύφη αλλά «βιος» και χρόνια είχαν περάσει, αφού είχε πολλές «αδερφάδες» αλλά και …θείες να παντρέψει !!! Είχε σχεδόν λυγίσει, φέρνοντας σε απόγνωση την κακομοίρα τη μάνα του, που επιθυμούσε διακαώς νύφη και να τον δει αποκατεστημένο. Τελευταία ελπίδα της οι καλοί φίλοι του γιου της, που την καθησύχαζαν και της υπόσχονταν νύφη ….από την Οξυά !!!
Η κοπέλα από την Οξυά, πάλι, ζούσε μέσα στην «ταλαιπώρια», βόσκοντας πρόβατα και γίδια στους γκρεμούς και στα «στεφάνια»… Όγδοο κορίτσι μιας τυπικής – αλλά και πάντα υπερπολύτεκνης, τότε – οξυώτικης οικογένειας… Ήταν ήδη δεκαέξι και μόλις λίγα χρόνια έμειναν για να «πατήσει» τα είκοσι… Είχε αγχωθεί …Πέρα από την «ταλαιπώρια» που ζούσε, κινδύνευε, πλέον, να μείνει και γεροντοκόρη !!! Γι’ αυτό και αναζητούσε αγωνιωδώς την τύχη της και παρακαλούσε την Παναγία να δώσει και σ’ αυτή «ένα καλό τυχερό».
Η φήμη για τα αγνά, καλά και γερά κορίτσια της Οξυάς οδήγησε τον υποψήφιο γαμπρό από τον κάμπο με τους φίλους του στο «πανγύρ’» της Αγίας Τριάδας, στην Οξυά. Ο … «στόχος» εντοπίζεται εύκολα και η διαδικασία του προξενιού προχωρά.
Κάπου εκεί, όμως, στο παζάρι για την «προίκα» τα πράγματα κοντεύουν να χαλάσουν, για …..μόλις κάποιες δεκάδες χιλιάδες δραχμές (τότε)…. Την κατάσταση σώζουν ο φίλος του γαμπρού, που ήθελε σώνει και καλά να τον παντρέψει, ο θείος της υποψήφιας νύφης με την «πλεκτομηχανή της σχωρεμένης της Γιώργαινας», και ο πατέρας της, που τελικά αποφάσισε να δώσει και αυτός κάτι παραπάνω…
Αυτό ήταν, περιληπτικά, το σενάριο του «προξενιού», που, πλαισιωμένο και με τα κείμενα των αφηγητών, παρουσιάστηκε από τους παραπάνω Συλλόγους στις επετειακές εκδηλώσεις για τα «Καραϊσκάκεια 2017», φέρνοντας στο φως αληθινά στοιχεία μιας άλλης εποχής, καθώς και το ίδιο βασίζονταν σε γεγονότα πραγματικά. Μιας εποχής ολότελα διαφορετικής από τη σημερινή, τόσο σε ότι αφορά τις συνήθειες και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων όσο και για τις σχέσεις των δύο φύλλων μεταξύ τους και στην κοινωνία. Μιας εποχής για την οποία, όταν τη θυμούνται, άλλοι μπορεί να τη νοσταλγούν και κάποιοι άλλοι να …δακρύζουν …
Την αναβίωση του προξενιού πλαισίωσαν, επίσης, χορευτές από το Θεσσαλικό Χοροστάσι, που χόρεψαν τραγούδια και χορούς του κάμπου, καθώς και η ομάδα αντιφωνικού δημοτικού τραγουδιού «Πολύκαρπος Μπλέτσας», του Συλλόγου της Οξυάς, που τραγούδησε και χόρεψε παραδοσιακά τραγούδια του χωριού, προβάλλοντας και στοιχεία από την πολιτιστική του κληρονομιά.
- Λαογραφικός, Αρχαιολογικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Οξυάς «το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας»
- Θεσσαλικό Χοροστάσι (Καρδίτσα)
- Πολιτιστικός Σύλλογος Φύλλου Καρδίτσας
