«Άγραφα κυρίως η κωμόπολις, χαλασμένη τα νυν, με ίχνη μεγαλοπρεπών οικημάτων, κείται εντός των αποτόμων τόπων και φαράγγων του τμήματος κεντρικού (Ορτάκόλι) εις του [Λεοντίτου]. Εκτανθείσα η δικαιοδοσία της πολιτικώς, ανατολικώς μέχρι του χωρίου Γιαννιτσούς, δυτικώς μέχρι του Κοράκου γέφυρας και του Αχελώου ποταμού, βορείως μέχρι της Σαλαμπριάς, και μεσημβρινώς μέχρι του Αγαλινού ποταμού και του ζυγού του όρουςΒελούχι, εμπεριείχον το πάλαι 180 χωριά και κωμοπόλεις».
Σ΄ αυτόν το τόπο η ιστορία έφερε τον Καραϊσκάκη να διαφεντεύσει και να δράσει και τους «προστάτες» να «εκδικούνται» τον τόπο για την παρουσία του, όταν το «τίμημα» ήταν ο διαμελισμός των Αγράφων με την παραχώρηση στο «Τούρκικο».
Συνεδρίασις Δ΄
Τα μέλη …..συνελθόντα την 29 Σεπτεμβρίου/11Οκτ.1832 ….
Απεφασίσθη ότι ……ακολουθούν τον χείμαρονστους Καπνούς μέχρι τουΑχελώου ποταμού (σήμα 14). Στρατόπεδο Σουμερού.
Συνεδρίασις Ε΄
Εν τω στρατοπέδωΠετρίλου την 11/23 Οκτωβρίου 1832.
Οι αποτελούντες την οροθετική επιτροπήν Κύριοι οροθέται (εκτός του κ.οροθέτου τηςΟθωμανικής Πύλης, απολειφθέντος προ δώδεκα ήδη ημερώνδια λόγους ευσχημοσύνης) συνήλθον εν τη σκηνή του κ συν/χου Βάκερ.
Εν τη συνεδριάσει ταύτη, θεωρήσαντες μετά συντόνου προσοχής τον από τουΑχελώου διαχωρίζοντα αυτούς τόπον, απεφάσισαν την εξής οριοθέτησιν.
Από του σημείου όπου ο χείμαρος στους Καπνούς ρίπτεται εις τον Αχελώον, τοόριον ακολουθεί τον ρουν του ποταμού τούτου, διαβαίνον υπό τηνκατεστραμμένηνγέφυρανσταιςΤριχιαίς, φτάνει εις τας εκβολάς του ποταμούΠλατανιά (σήμα 15), ανατρέχον δε την κυριωτέραν αυτού πηγήν, καταλαμβάνειτην κορυφήν του όρους Τζουρνάτα (σήματα 16 και 17).
Εντεύθεν ακολουθούν τας κορυφάς, έρχεται εις τον ζυγόν Αφορεσμένη (σήμα18), εκείθεν εις την κορυφήν πέντε πύργοι (σήμα 19) και εξακολουθεί τηνγραμμήνταύτην, κατά την ρύσιν πάντοτε των υδάτων, μέχρι του ζυγού Τρίασύνορα (σήμα 20).
Η από των εκβολών του ποταμού Πλατανιά γραμμή μέχρι του όρους Τζουρνάταείναι η ενεστώσα γραμμή του Λεοντίτου και Μεγάλης Βρύσεως, και η τουΖουρνάτα εις τα τρία σύνορα μεταξύ Πετρίλου και Τροβάτου.
Συνεδρίασις ΣΤ΄
……..Εν Πεζούλα την 14/26 Οκτωβρίου 1832.
Συνεπεία της γενομένης επιτοπίου επισκέψεως (εξακολουθεί να απέχει οτούρκος) απεφασίσθησαν τα εξής.Αναχωρούν εκ της θέσεως τρία σύνορα και ακολουθούν πάντοτε την διαίρεσιντων υδάτων, το όριον φτάνει εις τον ζυγόν Σταυρό Κρανιώτικο (σήμα 21)έπειτα ανέρχεται εις την κορυφήνΒουγικάκι (σήμα 22), δια να καταβή εις τηνΣπηλιάνΚανιάκου, εξ ης εξέρχεται η κυριωτέρα πηγή του ποταμού Καρίτζας,όν ακολουθεί έως των εκβολών αυτού εις τον ποταμόν Μάγγαρον ή Μίγδοβα(σήμα 23)…..
Το λιγότερο που αισθάνεσαι είναι δέος, όταν καλείσαι …να τιμήσεις την ιστορία αυτού του τόπου.
