Μετά τα «μεγάλα στοιχήματα του Δήμου που κερδήθηκαν» από την απόρριψη προσφυγής συνδημοτών μας κατά προωθούμενου αιολικού «πάρκου» στην περιοχή του Δήμου μας, για τα οποία όλοι μας είχαμε διαβάσει στον τοπικό Τύπο πριν λίγο καιρό, έρχεται η πρόσφατη, από 29 Οκτωβρίου 2015, απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας, που απορρίπτει τις περιβαλλοντικές μελέτες για αιολικά πάρκα ισχύος 88MW και 18,4MW στις θέσεις «Αχλαδιάς – Κουκιά», «Μάραθος – Ελάτη», «Τσούκες – Κατούνα –Σουφλί» και στα «Βερούσια» των ∆ήμων Αργιθέας και Πύλης αλλά και στη θέση “Χρονδροσπάνι” του Δήμου Αργιθέας.
Αρνητική για την πραγματοποίηση των συγκεκριμένων έργων ήταν και η Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, μια και, όπως είχε διαπιστωθεί, μεταξύ των άλλων αυτά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση και με τις τοπικές κοινωνίες.
Η άποψη, λοιπόν, εδώ των τοπικών κοινωνιών λήφθηκε υπόψη…. Και αξιολογήθηκε, μάλιστα, και ως παράγοντας που επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη και την τύχη «επενδυτικών» πρωτοβουλιών, που προωθούνται από ιδιωτικά συμφέροντα με στόχο το φυσικό και υδάτινο πλούτο του τόπου μας.
Αυτά, όμως, απ’ ότι τουλάχιστο μέχρι σήμερα διαπιστώνουμε, μόνο αλλού μπορούν να συμβαίνουν…. Μόνο για περιοχές εκτός του δικού μας Δήμου Μουζακίου, μπορούν να ισχύουν, μια και η δική μας δημοτική αρχή εξακολουθεί να προωθεί έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (αιολικά, υδροηλεκτρικά, κ.λ.π.) στην περιοχή μας, αδιαφορώντας παντελώς για τη γνώμη των τοπικών κοινωνιών. Και τέτοια έργα προωθήθηκαν στο Δήμο μας σχεδόν με πλήρη μυστικότητα, ευρισκόμενα σήμερα ένα βήμα μόλις πριν την ολοκλήρωση της αδειοδοτικής τους διαδικασίας, όχι μόνο χωρίς τη γνώμη των τοπικών κοινωνιών αλλά και σε πλήρη, ακόμα και μέχρι σήμερα, άγνοιά τους. Τα σχεδιαζόμενα τρία «μικρά» υδροηλεκτρικά στο ποτάμι της Οξυάς και τα αιολικά στο βουνό της Καράβας, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Με κάθε ευκαιρία, λοιπόν, η δημοτική αρχή μας δηλώνει πως «βλέποντας μπροστά» (;;;;) επιθυμεί και προωθεί τέτοια έργα στην περιοχή του Δήμου μας. Τα «βαφτίζει» μάλιστα, ως «έργα ανάπτυξης», χωρίς, ωστόσο, να παρέχει και στοιχεία που να μας πείθουν και για τον τρόπο, που τα ίδια έργα θα φέρουν την πολυπόθητη αυτή ανάπτυξη. Γιατί το περιβάλλον της περιοχής μας θα το καταστρέψουν ανεπανόρθωτα, σίγουρα…. Την παραχώρηση δημόσιας γης και την καταστροφή των βουνών μας θα τη βιώσουμε. Και θα υποστούμε και τους περιορισμούς και αποκλεισμούς από τη χρήση του υδάτινου πλούτου της περιοχής μας. Αν και στην πραγματικότητα περί ξεκάθαρης ιδιωτικοποίησης του συγκεκριμένου αγαθού πρόκειται, αφού οι περιβόητες «άδειες χρήσης νερού», που χορηγούνται σε ιδιώτες για να λειτουργήσουν τα «μικρά» υδροηλεκτρικά στα ποτάμια μας, αυτό σημαίνουν στην πράξη.
Και τα ανταλλάγματα; Τα γνωστά «καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς»…… Μηδαμινά αντισταθμιστικά και ανταποδοτικά οφέλη, που και αυτά στην πράξη αποδεικνύονται ανύπαρκτα και δε μπορούν να εισπραχθούν ούτε από Δήμους ούτε από τους κατοίκους. Το μόνο βέβαιο, υπαρκτό και άμεσα «εισπράξιμο» (από την τσέπη μας, πάντα) είναι το Ειδικό Τέλος υπέρ Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, το γνωστό Ε.Τ.Μ.Ε.Α.Ρ., που όλοι μας πληρώνουμε μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η..
Βέβαια, τα αντίστοιχα «προγράμματα» και ο πακτωλός χρημάτων που τα συνοδεύει, «τρέχουν» και εδώ….. Ακόμα και στις μέρες μας, που πολλοί συμπολίτες μας λιμοκτονούν και κανείς δε γνωρίζει αν αύριο θα είμαστε όλοι μας στην ίδια θέση. Και κανείς μας δεν αναλογίζεται γιατί π.χ. δεν «τρέχουν» αντίστοιχα προγράμματα, προς όφελος και προώθηση της πραγματικής ανάπτυξης στον τόπο μας ή προς ουσιαστική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, παρά προτιμούνται προγράμματα μέσω των οποίων καταστρέφεται, ξεπουλιέται ή παραχωρείται ο φυσικός και υδάτινος πλούτος της πατρίδας μας. Και κάποιοι «τρέχουν» και αυτοί με τη σειρά τους να εφαρμόσουν αυτά τα προγράμματα, στο δρόμο της «απορροφητικότητας» και στο όνομα της «πρωτοπορίας» για το Δήμο μας.
Είναι γνωστό πως τα ορεινά χωριά του Δήμου μας αποτελούν μία από τις λιγοστές εναπομένουσες περιοχές της πατρίδας μας, που χαρακτηρίζονται «ανέγγιχτες» από τις αρνητικές επιπτώσεις της βιομηχανικής και όχι μόνο ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων. Και πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως το συγκεκριμένο προτέρημα των χωριών μας αποτελεί και μοναδική ευκαιρία για την ανάπτυξη και ευημερία τους. Ορισμένοι, ωστόσο, εξακολουθούν είτε αυτό να μην το βλέπουν είτε να το προσπερνούν αδιάφορα, επιλέγοντας να σπρώχνουν τα χωριά μας στην εγκατάλειψη και καταστροφή.
Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να προβληματιστούμε όλοι μας για όσα μας έχουν «παραμυθιάσει» σχετικά με τα «έργα» Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τις επιπτώσεις τους και τα πραγματικά τους οφέλη (όπου και αν, όντως, υπάρχουν); Γιατί παντού, σήμερα, στη χώρα μας αλλά και στις γειτονικές σ’ εμάς περιοχές οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν στην προώθηση τέτοιων «Έργων», με τη συντριπτική πλειοψηφία των αντίστοιχων τοπικών αρχών (Δήμοι, Περιφέρειες, Τοπικές Κοινότητες) να συντάσσονται μαζί τους. Και μήπως εδώ, ο Δήμος μας, με τη στάση του στο 
συγκεκριμένο ζήτημα, θυμίζει κάπως εκείνο το – φανταστικό – χωριό των Αστερίξ και Οβελίξ στη μακρινή Γαλατία; Αλλά ακόμα και εκεί υποτίθεται πως αντιστέκονταν στον κατακτητή και υπερασπίζονταν την ελευθερία τους… Εμείς σε τι αντιστεκόμαστε και τι υπερασπιζόμαστε;
Γεώργιος Δ. Καραβίδας
Δημότης Μουζακίου,
Ταξίαρχος ε.α. (ΣΣΝΣ), απόφοιτος Νομικής Α.Π.Θ..
