*του Κώστα Τσιάρα, βουλευτή Καρδίτσας και Γενικού Γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ
Στην σκιά των αποτελεσμάτων του Βρετανικού δημοψηφίσματος, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το ελληνικό δημοψήφισμα των κ. Τσίπρα, Βαρουφάκη και της ανεκδιήγητης παρέας τους, που έφεραν τη χώρα στην κόκκινη γραμμή της χρεωκοπίας και της εκπαραθύρωσης της Ελλάδας από τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Συμπληρώνεται ένας χρόνος λειτουργίας των τραπεζών υπό καθεστώς κεφαλαιακών ελέγχων. Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την καταστροφική διαπραγμάτευση του κ. Τσίπρα, που κόστισε στην ελληνική οικονομία περισσότερα από 100 δις ευρώ, όπως υποστήριξε, μόλις πριν λίγες ημέρες, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλάους Ρέγκλινκ.
Ο οικονομικός απολογισμός της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται με τρόπο αδιαμφισβήτητο στην δύσκολη, σκληρή πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά η μέση ελληνική οικογένεια. Οι ασφαλιστικές εισφορές εκτοξεύτηκαν. Ο ΦΠΑ σκαρφάλωσε στο 24% και χιλιάδες προϊόντα μετατάχθηκαν στον υψηλό συντελεστή. Το μέσο οικογενειακό εισόδημα διαβρώθηκε και οι μισθοί και οι συντάξεις κουτσουρεύτηκαν στο όνομα του τρίτου μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιχειρηματικότητα συνεχίζει να ψυχορραγεί στη μέγγενη των capital controls και η ιδιωτική οικονομία πνέει τα λοίσθια.
Το ελληνικό δημοψήφισμα, όμως, πέρα από τις ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες και παρά τις κυβερνητικές φανφάρες για δημοκρατικότητα, άνοιξε μια βαθιά πληγή στην ελληνική δημοκρατία. Όχι απλά, επειδή μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ούτε γιατί μετέτρεψε το συμβιβαστικό ΝΑΙ στις προτάσεις Γιούνκερ σε ένα ΝΑΙ ταπεινωτικό και επώδυνο με πολύ περισσότερα και πολύ βαρύτερα μέτρα.
Το καλοκαίρι του 2015 άνοιξε μια βαθιά πληγή στην ελληνική δημοκρατία, γιατί αναδείχθηκε ένας διαφορετικός τρόπος διακυβέρνησης, που μπορεί να βαφτίζει το κρέας ψάρι. Μια διακυβέρνηση, που μετατρέπει τον θεσμό της Βουλής σε ουρά του Μεγάρου Μαξίμου. Μια διακυβέρνηση, που μπορεί να υπονομεύει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με Υπουργούς να παρεμβαίνουν και να συκοφαντούν απροκάλυπτα και κυνικά τους δικαστικούς λειτουργούς. Μια διακυβέρνηση που μπορεί να διορίζει υπαλλήλους από τις λίστες που καταρτίζονται στα σπίτια των Υπουργών. Μια διακυβέρνηση που δικαιούται να καθυβρίζει δημοσιογράφους και να υποτιμά ξεδιάντροπα τη νοημοσύνη των πολιτών.
Δυστυχώς, το ελληνικό δημοψήφισμα θα αποτιμηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως το πιο ρηχό και το πιο καταστροφικό αποτύπωμα του κ. Τσίπρα στην ελληνική δημοκρατία. Γιατί, πηγαίνοντας στην μάχη, πέταξε στον δρόμο όλα του τα όπλα, καθώς σε μια δύσκολη περίοδο για τον τόπο, η ελληνική κοινωνία, αντί να ενωθεί, διχάστηκε. Και το έλλειμμα δημοκρατίας, αντί να συρρικνωθεί, διευρύνθηκε. Και αντί τελικά να αποτραπεί, επιταχύνθηκε η αποστροφή των πολιτών από τα κοινά.
Ως ο μόνος πλέον σοβαρός πυλώνας τους ελληνικού πολιτικού συστήματος, η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί σύντομα να αναλάβει και πάλι τον ιστορικό της ρόλο: Να αποκαταστήσει και πάλι τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Και ταυτόχρονα, να συσπειρώσει, να ενώσει τους Έλληνες σε ένα ρεαλιστικό, πραγματιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, που θα ενισχύει και θα σέβεται την επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ένα πρόγραμμα, απαλλαγμένο από χρώματα, ταξικές προκαταλήψεις και ιδεοληψίες.
